6-5 Het Huwelijk in de Islam

HET HUWELIJK IN DE ISLAM

De morele waarde van het huwelijk

De Manicheistische filosofie in Perzië (vroegere Iran) voor de Islam beweert dat de wereld gevuld is met het kwaad, dat uitgeroeid moet worden en het huwelijk verbiedt als het meest voor de hand liggende middel om de wereld snel te vernietigen.
In de schaduw van het Christendom kwam het strenge "monnikendom" op dat uit het leven vlucht, zijn toevlucht zoekt in kloosters en het huwelijk verbiedt omdat de vrouw een vlees­ geworden bekoring is en een duivel in de gedaante van een mens.

De Islam stelt zich ten doel een goed gezin op te bouwen, dat eerste cel is en een noodzaak om een goede maatschappij te vestigen. De Boodschapper van Allah (vzmh) zegt: "Er bestaat geen klooster-leven in de Islam". Allah zegt in de Koran: "En Allah heeft uit uw midden echtgenoten voor u gemaakt en heeft u van uw echtgenoten kinderen en kleinkinderen geschonken en u van goede dingen voorzien. Willen zij dan in valse dingen geloven en de gunst van Allah verloochenen?"(l 6:72).

Deze vers en andere verzen tonen ons duidelijk dat, in tegenstelling tot andere religies zoals christendom, boeddhisme, jodendom enz, die het celibaat of het kloosterleven beschouwen als een zeer grote deugd en een symbool van zaligheid. De islam het huwelijk beschouwt als een van de meest deugdelijke en erkende zaken. De Boodschapper van Allah (vzmh) heeft gezegd: "Wanneer een man trouwt heeft hij de helft van zijn religie voltooid, laat hem dus Allah Geprezen en Verheven is Hij vrezen ten opzichte van de overgebleven helft". Het belang van het huwelijkswet wordt het sterkst benadrukt in de volgende hadies (overlevering) van de Profeet (vzmh): "Trouwen is mijn Soennah. Een ieder die zich hiervan afhoudt behoort niet tot mij."

De profeet Mohammed (vzmh) spoort de jeugd tot het huwelijk: "O jonge mensen, wie van jullie de kans heeft, laat hem trouwen, wat betekent dat hij de blik neerslaat en de eer bewaart". Boekhari

Hij, (v.z.m.h.) schreef verder het volgende voor "O gij jonge mannen! Een ieder die in staat is om te trouwen dient te trouwen, want dit zal hem helpen om zijn blik neer te slaan en zijn schaamte te bewaren." (Boekharie).

Het huwelijk is volgens de islam het basisinstituut met als doel een familie te stichten, het eerste onderdeel van de maatschappij. Daarom is het huwelijk een heilig instituut, dat beschermd hoort te worden tegen elke vorm van geweld. Het huwelijk in de islam heeft gedeeltelijk als doel het vermenigvuldigen van het menselijk ras. Verder weten we dat alle psychologen en sociologen het gezin beschouwen als de beste plaats voor een kind om in op te groeien. Daarom moedigt de islam het huwelijk aan en beschermt het gezin tegen elke vorm van geweld, opdat de geestelijke gezondheid van mannen en vrouwen en kinderen zich positief kan ontwikkelen. Zonder het huwelijk is er geen familie, zonder familie is er geen geestelijk, gebalanceerd menswaardig leven voor volwassenen en kinderen.

Een voorzichtige beschouwing van de Koranische bevelen en de tradities van de Profeet (vzmh), tonen ons duidelijk dat huwelijk verplicht (wadjib) is voor een man die de intentie heeft om ongedwongen de mehr (bruidschat) te betalen en om een vrouw en kinderen te onderhouden, gezond is, en vreest dat wanneer hij niet trouwt, hij misschien wordt aangezet om ontucht (zina) te plegen. Het is evenzo verplicht voor een vrouw die geen andere middelen heeft om haarzelf te onderhouden en die vreest dat haar seksuele verlangen haar aan zal zetten tot het plegen van ontucht. Maar zelfs voor iemand die een sterke wil heeft om zijn seksuele verlangens te beheersen, die geen behoefte heeft aan het hebben van kinderen, en die van mening is dat huwelijk hem af zal houden van zijn toewijding aan Allah Geprezen en Verheven is Hij, is het aanbevelenswaardig (mandoeb).

Het huwelijk is verboden voor een man wanneer hij de middelen niet bezit om zijn vrouw en kinderen te onderhouden, of wanneer hij lijdt aan een ziekte, die zo ernstig is dat het zijn vrouw en kinderen kan schaden. Het huwelijk is niet gewenst (mekroeh) voor een man die helemaal geen seksuele verlangens heeft en geen liefde voor kinderen heeft, of die er zeker van is dat hij zal verslappen in zijn religieuze verplichtingen wanneer hij toch trouwt. Sommige rechtsgeleerden suggereren echter dat wanneer een man niet kan zorgen voor wettig levensonderhoud, hij niet moet trouwen, want indien hij trouwt zonder de mogelijkheid om wettig de kost te verdienen, zou hij diefstal kunnen plegen. En om de ene slechte daad (zijn passie) te vermijden zou hij een slachtoffer kunnen worden van een andere slechte daad (diefstal). Toestemming van beiden; van zowel de man als de vrouw is een belangrijk element voor het huwelijk.

De Koran verwijst naar het huwelijk als een misak, dat wil zeggen: een plechtig verbond of overeenstemming tussen man en vrouw, en beveelt hierbij dat dit schriftelijk moet worden bevestigd. Aangezien er geen overeenstemming tussen de twee partijen kan worden bereikt, alleen wanneer zij er mee toestemmen, kan het huwelijk alleen worden voltrokken indien de twee partijen er vrij mee toestemmen. De Profeet (vzmh) heeft gezegd: "De weduwe en de gescheiden vrouw mogen niet worden uitgehuwelijkt tenzij zij het bevel hiertoe hebben geven, en de maagd mag niet uitgehuwelijkt worden totdat haar toestemming is verkregen." (Boekharie) Wanneer een man zijn dochter uithuwelijkt terwijl zij er een afkeer van heeft, dan zal het huwelijk ongedaan worden gemaakt. "Er kwam eens een meisje dat nog maagd was bij de Profeet (vzmh) en ze vertelde hem (vzmh) dat haar vader haar tegen haar wil ten huwelijk heeft gegeven aan een man. De Profeet (vzmh) gaf haar het recht om het huwelijk af te wijzen. (Aboe Dawoed). Gescheiden vrouwen is ook de vrijheid gegeven om een tweede huwelijk aan te gaan.

Een moslim nooit met de volgende personen mag trouwen:

1. Zijn moeder

2. Zijn stiefmoeder (dit wordt in Nigeria gepraktiseerd; waarbij in sommige gevallen de oudste zoon de jongste vrouw van zijn vader erft).

3. Zijn oma (inclusief de moeders van de vader of moeder en alle voorgaande moeders zoals bv. overgrootmoeders).

4. Zijn dochter (hierbij inbegrepen zijn ook de kleindochters en verder).

5. Zijn zus (of het nou een volle zus is of bloedverwant of van de zelfde moeder).

6. De zussen van zijn vader (ook de zussen van zijn opa).

7. De zussen van zijn moeder (ook de zussen van zijn oma).

8. De dochters van zijn broer.

9. Zijn zoogmoeder.

10. De zus van zijn zoogmoeder.

11. De dochter van zijn zus.

12. Zijn zoogzus.

13. Zijn schoonmoeder.

14. Zijn stiefdochter (zoals een dochter van een voormalig echtgenoot van een vrouw waarbij een huwelijk is voltrokken. Indien er echter geen huwelijk is voltrokken, dan is het niet verboden).

Er schuilt een grote wijsheid achter de verboden op grond van verwantschap, affiniteit en gebruikmaking van zoogmoeders. Er kan geen sociale samenhang bestaan als mensen deze verboden niet in acht nemen bij het aangaan van een huwelijk.

Tijdelijke verboden zijn deze die zich alleen in bepaalde speciale omstandigheden voordoen waarin de partijen zich bevinden. Als deze omstandigheden veranderen, dan wordt het verbod teruggetrokken.

Het zijn de volgende situaties:

1. Een man mag niet met twee zussen tegelijk trouwen, noch kan hij op hetzelfde moment getrouwd zijn met een meisje en haar tante.
2. Een man mag niet met een vrouw trouwen die al getrouwd is. Dit bezwaar wordt echter meteen teruggetrokken wanneer het huwelijk is ontbonden hetzij door de dood van haar voormalig echtgenoot, of door scheiding dat gevolgd wordt door het voltooien van de periode van iddah (wachtperiode).

3. Een man mag niet met meer dan vier vrouwen tegelijk getrouwd zijn. Dit bezwaar wordt natuurlijk meteen teruggetrokken wanneer een van de vrouwen overlijdt of is gescheiden.

4. Een man mag niet met een vrouw trouwen gedurende haar iddah. Een moslim mag een niet-moslim vrouw trouwen die gelooft in een andere geopenbaarde godsdienst. Een moslim kan dus een christelijke of joodse vrouw trouwen. (Joden en Christenen zijn "Lieden van het Boek" en genieten bepaalde voorrechten in een moslimstaat). Andersom moet een man altijd moslim worden, omdat aangenomen wordt dat de man over het algemeen meer invloed heeft op het religieuze huishouden dan de vrouw. De vrouw (Jood of Christen) van een man, die de Islam aanvaard, is niet verplicht haar eigen godsdienst te verlaten. Als een vrouw de Islam aanvaard en haar man niet, moet de vrouw scheiden van haar niet-moslimse man. Een moslimvrouw echter, mag geen niet-moslim trouwen. De man immers is de leider van de familie. De christelijke man zou zijn moslimvrouw direct of indirect leiden om niet-moslim te zijn. Een moslim gelooft in het ware christendom en het ware jodendom, maar een christen of jood gelooft niet in de islam.

Andere verhoudingen of vormen van samenleven en het huwelijk met een ongelovige of afgodendienaar /dienares, zijn niet toegestaan.

Het koppel; hoeksteen van de maatschappij

De islam heeft als doel: het ware geluk voor ieder individu. Daarom is elke daad die dit geluk bedreigt, verboden door de islam. Bijvoorbeeld, vrije liefde veroorzaakt pijn aan de bedrogen echtgenoten en echtgenotes, het leidt tot scheuring in de familiestructuur en daardoor ongeluk bij de kinderen. Uiteindelijk krijgen ook degenen die vrije liefde bedrijven een lading verdriet en ellende. Het plezier van de vrije liefde is dus tijdelijk en leidt tot ellende voor veel personen. Het huwelijk daarentegen verzekert het geluk voor de echtgenoot, de vrouwen en de kinderen en doet geen schade of pijn aan andere echtgenoten of vrouwen.

Het huwelijk in de islam is er niet alleen voor het seksuele genot. Het huwelijk in de islam is de enige oorzaak voor een familie. De familie is de enige gezonde leefstructuur voor zowel kinderen als ouders. Als het huwelijk kapot is gemaakt, is de familie kapot. Als de familie kapot is, is de psychische veiligheid en het leven van de kinderen kapot. De kinderen van vandaag zijn de mannen en vrouwen van morgen. Met andere woorden: de islam beschouwt het huwelijk niet enkel als een relatie tussen man en vrouw, maar ook als een instituut dat een grote invloed heeft op de structuur van de hele staat. Immers het huwelijk is het wezen van de familie en de familie is het wezen van de maatschappij.

De Islam stelt zich ten doel een goed gezin op te bouwen, dat eerste cel is en een noodzaak om een goede maatschappij te vestigen. Het huwelijk is volgens de Islam de kleinste bouwsteen van de samenleving. Als er tussen een moslimman en -vrouw harmonie bestaat, dan is dat de eerste stap naar een harmonieuze samenleving.

Er is niets tegenin te brengen dat het huwelijk, dat een heilig verbond is tussen man en vrouw, de basis is van de vorming van het ideale gezin. Er is daarom geen plaats om een goed en echt gezin te stichten buiten het huwelijk, zoals Allah, de Allerhoogste, het heeft bepaald. Allah zegt hierop: "En tot Zijn tekenen behoort dat Hij voor jullie echtgenotes uit jullie midden geschapen heeft om bij haar rust te vinden. En Hij heeft liefde en erbarmen tussen jullie gebracht. Daarin zijn tekenen voormensen die nadenken." Roem: 30 721

In een aantal niet-islamitische landen neemt de 'vrije-liefde' nu de plaats over van het huwelijk en in de meeste gevallen gaat ze samen met het huwelijk. De liefde zonder verantwoordelijkheid is tegen alle geopenbaarde godsdiensten, waaronder christendom, jodendom en islam. Het is enkel het overgeven aan de seksuele lust, zonder gehoorzaamheid aan Allah. Vrije liefde wordt gestimuleerd door de gemengde omgang van de seksen in scholen, bedrijven, clubs en op alle andere plaatsen.

Vrije liefde is gebaseerd op egoïsme, terwijl het huwelijk gebaseerd is op opoffering. Vrije liefde doelt alleen op tijdelijk genot, terwijl het huwelijk bedoeld is om altijddurend geluk te verwerven. Als we kijken naar maatschappijen waarin liefde zonder verantwoordelijkheid gewoon is, zien we dat daardoor geen geluk wordt bereikt. Het aantal scheidingen in deze landen stijgt gestaag: het aantal kinderen zonder vader en moeder neemt toe; het aantal misdaden met seksuele motieven nemen toe: zelfmoordzaken nemen toe in aantal. Vrije liefde betekent niets anders dan overgave aan de seksuele lust en daarmee het kapot maken van het leven en het geluk van andere individuen en andere families.

De huwelijksprocedure

De instemming van de man en de vrouw is noodzakelijk in de islam.

Een andere voorwaarde in de islam is de bruidsschat die gegeven wordt door de echtgenoot aan zijn vrouw.

De derde voorwaarde is de openbaarheid van het huwelijk. Het huwelijk moet in de islam openbaar bekend gemaakt worden; dit is om het huwelijk duidelijk te onderscheiden van overspel. Om deze openbaarheid te verzekeren moeten er getuigen zijn bij het huwelijkscontract.

De huwelijksvoltrekking verloopt in de praktijk meestal als volgt: Een "wekil", gevolmachtigde,en twee getuigen gaan bij de bruid informeren of zij wil. Na haar instemming gaan zij naardegene die het huwelijk inzegent, eventueel een voorganger of de vader van de bruid, de "welie".

Zoals de profeet zelf het huwelijk van zijn dochter Fatima met Ali voltrokken heeft.

Deze leest een korte verhandeling over de betekenis van het huwelijk, voorafgegaan door enkele Koranverzen en woorden van de profeet. Daarna volgt "idjaab", aanbod (letterlijk: nodig maken)en "kaboel", aanvaarding. Dit houdt in dat de voorganger aan de bruidegom vraagt of hij (b.v. Fatima), dochter van die en die, met een door hem te betalen bruidschat (Mehr) van zoveel, aanvaardt als vrouw en echtgenote. Nadien instemming bidden de aanwezigen voor de zegening van het huwelijk.

De bruidschat (Mehr) is hetgeen een man aan zijn vrouw schenkt om haar te kunnen trouwen.

Deze is verplicht. De bruidschat moet minstens ongeveer 1,25 gr. goud zijn. Allah zegt: "En stelt uw vrouwen hun bruidschat ter beschikking." An-nisa: 4/4

Onze profeet (vzmh) zegt: "Ga een bruidschat halen, zelfs een ring van ijzer." Boekhari & Muslim

De dochters van de profeet (vzmh) evenals zijn echtgenotes hebben als bruidschat 168 gr. of 210 gr. goud ontvangen.

Deze "nikah" of huwelijksband is heilig in de Islam. Deze "mehr" of bruidschat is een verzekering voor de vrouw. Het bedrag moet haar in staat stellen een periode verzorgd te leven als haar man mocht overlijden. In landen met sociale verzekeringen voor weduwen wordt de "mehr" een symbool.

De echtgenoot geeft de vrouw een bruidsschat, die vastgelegd is in het huwelijkscontract. Dit is een zogenaamde 'vrije gift' en wordt aan de vrouw betaald wanneer het huwelijkscontract wordt gesloten. De waarde van de bruidsschat is afhankelijk van de financiële omstandigheden van de man en van de sociale positie van de vrouw. In veel gevallen wordt de bruidsschat in de islam verdeeld in tweeën: een snelle bruidsschat en een uitgestelde bruidsschat. De snelle bruidsschat wordt bij het huwelijkscontract gegeven en de uitgestelde bruidsschat wordt bij de dood van de echtgenoot of gescheiden echtgenoot gegeven.

De complementariteit tussen de twee partners

Het islamitische ideaal is een klasseloze maatschappij waarin alle moslims gelijk zijn en waar toekomstige paren zich alleen op het niveau van toewijding tot de islam met elkaar behoeven te vergelijken.

De criteria waarmee men rekening moet houden, hebben niet alleen betrekking op vroomheid, maar ook op verwantschap, eergevoel en beroep/opleidingsniveau. De geleerden adviseren vrouwen te trouwen met iemand van gelijke of hogere status, maar mannen te trouwen met iemand van dezelfde of een lagere status. Dit is omdat de status van de echtgenote en kinderen zal stijgen of dalen overeenkomstig de positie van de echtgenoot. Als een vrouw beneden haar stand trouwt, kan ze ontstemd raken door het verlies aan status, hetgeen de stabiliteit van de familie kan schaden.

De echtgenoot dient: devoot, loyaal, een edel karakter te hebben en dient dezelfde sociale achtergrond te hebben.

En vooral dient men een persoon te kiezen op basis van zijn geloof, dit is echt aangeraden door onze Profeet (vzmh): "Een vrouw wordt om 4 redenen getrouwd: haar eigendommen, afstamming, schoonheid, godsdienst. Jullie kunnen maar beter kiezen de godsdienstige vrouwen, want anders zijn jullie verloren." Boekharie & Muslim

In de islam kan een huwelijk gesloten worden met iedere man of vrouw, ongeacht rijkdom, aanzien, ras of kleur. Maar moet een evenwichtigheid/gelijkwaardigheid bestaan tussen de echtgenoten. Deze evenwichtigheid zoekt men in ras, Islam, vrijheid, vroom zijn, rijkdom en beroep. De islam is gekomen om gelijkheid onder de mensen te brengen en de verschillen tussen individuele personen te verminderen. Ze is gekomen om liefde te verspreiden in plaats van haat; broederschap in plaats van vijandschap en gelijkheid in plaats van discriminatie.

Polygamie

Voor moslims is trouwen met meer dan één vrouw (polygamie) iets uitzonderlijks. In de eerste plaats stelt de Koran, in de regel vlak na de regel over het maximum van vier vrouwen, dat de man rechtvaardigheid moet betrachten tussen zijn vrouwen. Dit betekent gelijke aandacht, materieel en moreel. Indien hij vreest dat niet te kunnen, moet hij ervan afzien. De toestemming voor meerdere vrouwen was in de eerste plaats een sociale maatregel. Toen, bij het ontstaan van de Islam, de moslims van alle kanten werden bestookt, bleven er veel oorlogsweduwen achter. Zij leefden niet in een verzorgingsstaat zoals wij nu. Het gevaar voor moreel verval, prostitutie en diefstal, was niet denkbeeldig. Daarom gaf de profeet het voorbeeld door met weduwen te trouwen, terwijl hij in zijn positie met de mooiste meisjes had kunnen trouwen. De rechtspositie van de tweede vrouw is in de Islam, gelijk aan die van de eerste. De kinderen van de tweede vrouw dragen de naam van de vader en hebben recht op verzorging net als hun moeder. Het niet rechtsgeldig zijn van het moslimhuwe-lijk druist in feite in tegen de internationale rechten van de mens. Als in het zogenaamde vrije westen een man zijn maïtresse afschaft, staat ze alleen en haar kinderen kennen soms hun vader niet eens, en mogen zijn naam niet dragen. Voor de kinderen kan dit slechte gevolgen hebben. Het trouwen van een vrouw met meer dan één man (polyandrie) is niet toegelaten.

De echtscheiding

De profeet heeft over echtscheiding gezegd dat het in uiterste instantie toegestaan is, maar door Allah met afkeer beschouwd wordt. Een echtscheiding kan door de man uitgesproken worden, maar de echtgenoten kunnen dan weer bij elkaar gebracht worden. Iemand uit hun familie of vriendenkring zal hier zijn uiterste best voor doen. Als dit voor de derde maal zou gebeuren kunnen ze niet meer bij elkaar komen, of de vrouw moet met een andere man gehuwd zijn geweest. Deze maatregel werkt voorkomend. De vrouw moet na een echtscheiding (drie menstruatieperioden), of als de man sterft (vier maanden en tien dagen) een "iddah" (wachtperiode) in acht nemen. Ook als de wouw zwanger is kan zij niet opnieuw trouwen, totdat haar kind geboren is.

Ook de vrouw kan de echtscheiding aankaarten, maar dat moet ze voor de huwelijkssluiting laten vastleggen. Zij kan bepaalde voorwaarden laten noteren, of in het algemeen haar rechten doen gelden. Dit komt automatisch in werking als bijvoorbeeld de man haar niet onderhoudt, een
afvallige wordt of geestesziek, of als hij impotent blijkt te zijn.

In sommige niet-islamitische samenlevingen maken de gebruiken in de samenleving zelfde weg vrij voor echtscheiding, bijvoorbeeld: gewoontes die vrije liefde voor en na het huwelijk toestaan, gewoontes die een onbeperkte vermenging van mannen en vrouwen bij alle gelegenheden
toestaan, gewoontes om geen enkele controle uit te oefenen over de tentoonstelling van het vrouwelijk lichaam, en gewoontes om het vrouwelijk lichaam te zien als een rechtmatig middel te gebruiken voor willekeurig welk doel. Zulke gewoontes maken van het huwelijk een wankele
instelling en maken echtscheiding tot de algemene regel en het altijddurende huwelijk tot de uitzondering.

Zoals we allemaal wel weten is scheiding een zware klap voor de man en de vrouw en voor hun plannen en verwachtingen. De echtscheiding maakt ook het leven van de kinderen kapot. Het ondermijnt de vrede en het geluk in het gezin. Daarom geeft de islam het huwelijk alle kansen en
beschermt het tegen alle bedreigingen.

Rechten en plichten van man en vrouw

A. De plichten van de man

"En voor de vrouwen zijn er rechten overeenkomstig hun plichten, volgens wat redelijk is. Maar voor de mannen is er een rang boven hen (de vrouwen)." (Bakarah: 228)
Dit wil zeggen dat vrouwen binnen het huwelijk niet alleen plichten hebben, maar ook rechten, maar dat zij de man als leider (of eindverantwoordelijke) en beschermer moeten accepteren. Een man mag dit echter niet als vrijbrief voor dictatorschap opvatten. Na zijn dood wordt hij ondervraagd over de zorg voor zijn gezin. In een goed huwelijk zijn man en vrouw feitelijk gelijk en neemt overleg over zaken die het gezinsleven aangaan een belangrijke plaats in.

"Ieder van jullie is een schaapherder die verantwoordelijk is voor zijn kudde. De man is het hoofd van het gezin en hij zal ondervraagd worden over degenen die onder zijn zorg staan. De vrouw is het hoofd in het huis en zij zal ondervraagd worden over degenen voor wie zij zorgt."

"De meest perfecte gelovigen zijn de besten in gedrag en de besten van jullie zijn degenen die het beste voor hun vrouwen zijn." (Ibn Hanbal)

"De beste onder de mannen zijn degenen die het beste zijn voor hun vrouwen." (Ahmed & Tirmidzi)

• De man heeft de plicht om de vrouw te steunen, haar van voedsel te voorzien, haar te kleden, haar een woning en haar onderwijs te geven.

• Hij moet haar beschermen.

• Hij moet haar niet vermoeien.

• Hij moet met haar omgaan met correctheid.

• Hij moet haar niet beschamen naast familie.

• Hij moet niet iets van haar verlangen wat boven haar vermogen gaat.

• Als iets toegestaan is voor haar moet hij geen nee zeggen.

• Hij moet samen overleggen en dingen bespreken.

• Hij moet haar corrigeren op een correcte manier.

• Wanneer de vrouw boos is moet hij geduldig zijn.

• Hij moet de vrouw haar rechten geven.

• Hij moet de vrouw haar vrijheid geven binnen de grens van de islam.

• Hij moet haar verzorgen als ze ziek is.

Ook is het een plicht van de man tegenover de vrouw om haar, als hij kan, te onderwijzen in de Islam. Als een man daartoe niet in staat is, heeft de vrouw het recht om buitenshuis kennis te verkrijgen. Een man mag de vrouw dit niet weigeren en als dat wel gebeurt zal hij zeker niet vergeten worden als Allah hem ondervraagt. De vrouw heeft immers de verantwoording over de opvoeding van haar kinderen volgens de Islam en om het haar kinderen zo goed mogelijk te leren.

B. De plichten van de vrouw

In de Koran: "Deugdzame vrouwen zijn dus zij, die gehoorzaam zijn en heimelijk bewaren, hetgeen Allah onder haar hoede heeft gesteld". En-nisa: 4/ 34

Onze profeet zei: "Op de Dag des Oordeel zal de vrouw eerst over haar gebed en daarna over haar gehoorzaamheid aan haar man ondervraagd'worden.

De vrouw die haar gebeden verrichten gevast heeft en die zichzelf beschermd heeft tegen slechte dingen, gaat rechtstreeks naar het paradijs".

"Als de vrouw vijf keer per dag op de vastgestelde tijd bidt, vast in de ramadan, haar kuisheid bewaart en haar man gehoorzaamt, zeg dan tegen haar: 'Ga het Paradijs binnen door welke deur je maar wilt. " (Aboe Na°im)

Als een vrouw sterft terwijl haar echtgenoot tevreden met haar is, zal zij het paradijs binnengaan." (Tirmidzi)

• Ze moet haar man respecteren.

• beschermen van hun huis en eer van het gezin.

• Als haar man iets van zijn vrouw verlangt dat niet haram (verboden) is, moet ze hem gehoorzamen.

• Ze moet waken over zichzelf en de eigendommen in de afwezigheid van haar man.

• Ze moet haar man opvrolijken wanneer hij bijvoorbeeld vermoeit van zijn werk thuiskomt.

• Ze is verantwoordelijk voor de opvoeding van haar kinderen. Ze moet niet iets van haar man verlangen dat boven zijn vermogen ligt.

De Opvoeding van de Kinderen

De Islam hecht veel belang aan de kinderopvoeding. De vader is vooral verantwoordelijk van zijn kinderen. Hij moet een goede moeder kiezen, zijn kind een toepasselijke naam geven (1) [(1) na de geboorte van een kind wordt er meteen in zijn rechter oor edzan en in zijn linker oor kaamet gelezen en tegelijkertijd wordt zijn naam genoemd. Op deze wijze hoort het kind als eerste woord de bekentenis van het geloof en de uitnodiging voor de godsdienstoefeningen, kortom de herinnering aan de band, die tussen hem en de Schepper gesloten is. Namelijk: "Jouw Heer heeft van de kinderen van Adam nieuwe generaties tot stand gebracht, die hij voor hun zelf liet getuigen: 'Ben Ik niet uw Heer?'
Ze antwoordden: 'Ja, we getuigen het. U bent onze Heer! Dit is om op de Jongste Dag om niet: ‘Wij wisten het niet!’ te zeggen." Al-A°raaf: 7/ 172,]  op de zevende dag na zijn geboorte, wordt het haar van het kind geknipt, weegt men het geknipte haar en geeft zoveel goud, zilver of geld als de hoeveelheid van het gewicht aan een armoedige, voor hem of haar een Akika-ceremonie vieren, hetgeen inhoudt het offeren van een schaap, de zoon besnijden, het kind met liefde en zachtzinnigheid behandelen en het onderhouden; het goed opvoeden en in voldoende mate een culturele en morele vorming geven, het kind eraan laten wennen om de leringen van de Islam toe te passen en zijn verplichte en vrijwillige handelingen uit te voeren.

Wanneer het kind de volwassen leeftijd bereikt, moet de vader zijn kind laten trouwen en het vervolgens voor de keuze stellen om verder te leven onder zijn voogdij of van zijn vrijheid te genieten en zelf zijn weg te bepalen in het leven. Van al deze richtlijnen is de bevestiging in de Koran en de soennah terug te vinden:

"Moeders zogen hun kinderen twee hele jaren voor wie de zoogperiode volledig wil maken. Op de vader van het kind rust de taak om de moeder van kleding en voedsel te voorzien op een wijze, die in het algemeen als behoorlijk wordt beschouwd." Al-Bakara: 2/ 233

Dit vers meldt van de plicht van de vader om de kosten voor zijn kind op zich te nemen. Om deze reden wordt een voedster betaald.

In een andere vers zeg Allah:

"O gij die gelooft, redt u zelf en uw gezin van het vuur, welke brandstof mensen en stenen zijn..." At-Tahrim: 66/ 6

Dit vers is voor de mens een aanbeveling om zijn hele familie tegen de hel te beschermen. Dit kan bereikt worden door gehoorzaamheid aan Allah, waarin men pas slaagt, als men op de hoogte is van wat men moet doen om te gehoorzamen.

Ten opzichte van het kind, ook in de hoedanigheid van een lid van het gezin, bewijzen deze verzen voor de vader de noodzaak om zijn kind goed te onderrichten, het op te voeden, met raad bij te staan, het kind aan te sporen om het goede te doen, Allah en Zijn Profeet (vzmh) te gehoorzamen, het te beschermen tegen ketterij, zonden en kwaad met de bedoeling het te beveiligen tegen de pijn van de hel.

Elders zegt Allah nog:

"Doodt uw kinderen niet uit vrees voor armoede!" Al-Isra: 17/ 31

Op de vraag over de grootste zonde, die men kan begaan, zei de profeet (vzmh): "Aan Allah een gelijke toekennen, terwijl Hij het is, Die je geschapen heeft, je kind doden uit angst dat hij of zij met je, je voedsel zal delen en overspel plegen met de vrouw van je buurman." Boekhari & Moslim

Het verbod om zijn kind te doden is op zichzelf een aansporing om medelijden ermee te hebben en het lichamelijk en geestelijk te beschermen, Aangaande de "Akika" zei de profeet:

"Het kind is ondergeschikt aan zijn "Akika" (d.w.z. aan het offeren van een schaap) op de zevende dag na zijn geboorte. Op die dag geeft men het zijn naam en scheert men zijn hoofdhaar af." Geleerden van de Soenen

Hij (vzmh) zei ook:

"Er zijn vijf zaken, die tot de natuurlijke aanleg van de mens behoren: de besnijdenis, het verwijderen van het schaamhaar, het bijknijpen van de snor, het knippen van de nagels en het verwijderen van het okselhaar." Boechari, Moslim, Tirmizi en Aboe Dawoed

"Behandel uw kinderen voorkomend, want zij zijn geschenken, die u zijn aangeboden." Ibn Madjeh

"Wanneer gij uw kinderen geschenken geeft, wees rechtvaardig. Wanneer ik aan iemand de voorkeur mocht geven, dan zou ik de vrouwelijke hebben gekozen." Beihaki en Tabarani

"Wen uw kinderen aan het verrichten van het gebed vanaf zevenjarige leeftijd. Straf ze op tienjarige leeftijd, wanneer zij het verwaarlozen en laat ze in aparte bedden slapen." Aboe Dawoed en Tirmidzi

Ten opzichte van de plicht van de vader is dit een gezegde:

"Het is de taak van de vader om zijn kind goed op te voeden en het een goede naam te geven."

Omar ibn El Hattab zei over dit onderwerp:

"De vader moet het kind leren schrijven en (boog)schieten. Hij mag het slechts voeden met hetgeen rein en geoorloofd is."

"Kies uw vrouwen uit goede families, want het karakter is erfelijk en recessief."

Plichten en rechten van kinderen

A. De plichten van kinderen

1. Altijd en overal respect hebben.

In de koran: "Uw heer heeft u bevolen, zeggende: "Aanbidt niemand anders dan mij en betoont vriendelijkheid jegens de ouders. Indien één hunner bij u een hoge leeftijd bereikt hebben of beiden doen dit, zeg dan nimmer tot hen "foei" noch stoot hen af, doch spreek tot hen een welgevallig woord". En wees teder voor hen en zeg: "Mijn Heer, ontferm u over hen daar zij mij opvoedden toen ik jong was". (El-Isra: 17/23-24)

2. Aandachtig luisteren wat ze zeggen.

3. Op een vriendelijke en respectvolle manier praten met de ouders.

4. Gehoorzamen.

5. Voor hun behoeften te zorgen.

6. Helpen in alle omstandigheden.

7. Hun harten niet breken.

8. Wanneer ze roepen onmiddellijk reageren.

9. Als ze sterven, hen met eerbied noemen.

10. Na hun dood alle contracten te vervullen, die zij misschien hebben achtergelaten.

11. De vrienden van de ouders bezoeken.

B. De rechten van de kinderen

1. Een goede naam hebben.

2. Met liefde en goedheid omringen.

3. Met eerlijk verdiend geld voeden en kleden.

4. Voor hun lichamelijke en geestelijke gezondheid zorgen.

5. Het leren van hun godsdienst.

6. Goed opvoeden tot nuttige leden van de gemeenschap.

7. Nooit van het pad der rechtvaardigheid afwijken.

8. Gelijk behandeld worden door hun ouders.

9. Hun ouders moeten goed voorbeeld zijn voor hen.

10. Beschermen tegen de slechte dingen. In de Koran: "O gij die gelooft, redt u zelf en uw gezinnen van het Vuur." Et-Tahrim: 6/ 6

11. Goed gedrag en moraal aanleren.

12. Niet vervloeken maar wel smeken om hun goedheid, weldadige gebeden vragen aan Allah voor de kinderen.

Hadies : "Zorg goed voor uw kinderen. Geef hen een goede opvoeding." Want ouders zijn zowel tegenover Allah als tegenover de gemeenschap verantwoordelijk voor de goede opvoeding van hun kinderen.